49. Adembenemende hoop: Monique's race tegen de klok voor donorlongen

Doodnormaal

In 2010 werd bij Monique de aandoening longfibrose geconstateerd. Ze richt zich op wat er mogelijk is in het leven en legt haar focus op wat haar verlangen is. Om haar leven kwaliteit te geven doet ze iedere ochtend een bodyscan. Ze checkt hoe ze haar 100% energie gaat inzetten in haar dag. Dat maakt dat Monique zich heel gewaar is wat iedere activiteit aan energie kost. Iedere dag is steeds weer opnieuw kiezen. Genieten en vooral zien wat er mogelijk is, werk doen waar je hart van vervuld raakt en zo is ze 10 jaar lang coach bij 365 dagen succesvol.
Ondanks dat het een ongeneeslijke ziekte is, is transplantatie niet direct haar weg. In overleg met haar arts wordt in 2017 besloten om het onderzoek te starten of ze voor transplantatie in aanmerking komt. Na een onderzoeksperiode van twee weken volgt er een positieve uitslag. Toch laat Monique zich niet direct op de donorlijst zetten tot eind 2018. Het grote wachten begint en dat betekent 24 uur per dag 7 dagen in de week oproepbaar zijn. En dan is daar in augustus 2021 het moment. Ze wordt gebeld en er is een match. Binnen een half uur staat de ambulance voor de deur en wordt ze naar het ziekenhuis gebracht. Eenmaal aangekomen is snel duidelijk dat door een spoedgeval het er niet van komt. De longen komen bij een ander terecht en het grote wachten is weer terug. Monique geloofd dat alles energie is, voelt vanuit dit perspectief dat deze longen niet voor haar bedoeld waren.
Haar aandoening heeft haar geleerd om dichterbij zichzelf te komen en daarmee heeft ze ontdekt dat ze hier is om over te brengen dat iedereen regie heeft over zijn eigen leven. Je bent zelf verantwoordelijk voor hoe je om gaat met je aandoening en hoe je daarmee je kwaliteit van leven bepaald.
En zo is dat ook voor de keuze of je donor wilt zijn. De keuze laat het over aan je naasten is voor haar geen optie, daar in het moment waarop je deze vraag krijgt het emotioneel niet te doen is om te beslissen. Ze wil graag een lans breken en zij die geen keuze hebben gemaakt vragen om alsnog te overwegen of ze het wel of niet willen.
Monique is 58 jaar, moeder van 2 fantastische zonen en een lieve schoondochter. En als kers op de taart hoop ik aan het einde van het jaar oma te worden. Ik ben harts-verbinder, ik prikkel spiegel en connect-the-dots, ik hou de regie en stimuleer de ander dit ook te doen. Ik geniet van wat er is en als mijn glas leeg dreigt te raken vul ik m bij. Mijn lijfspreuk is; Het gaat er niet om hoeveel tijd er in je leven zit, maar hoeveel leven er in je tijd zit.

Support the show

Dank je wel voor het luisteren. Als je deze podcast waardevol of interessant vindt, help je me door een review achter te laten. Dat is mogelijk op Apple Podcast en YouTube in woord en op Spotify met een ster.

Ben je enthousiast over een aflevering, dan waardeer ik het delen op je socials. Super als je me tagt. Op Instagram ben ik @winny.bos en je vindt me ook op LinkedIn.
Alvast dank voor je hulp om deze podcast verder te brengen.