Dagelijkse Les 134 Laat me vergeving zien zoals ze is

Een Cursus in Wonderen Dagelijkse Les

LES 134
Laat me vergeving zien zoals ze is.
Laten we de betekenis van ‘vergeven’ eens opnieuw bekijken, want die wordt snel verdraaid en gezien als iets wat gepaard gaat met een onterecht offer van terechte toorn, als een ongerechtvaardigd en onverdiend geschenk, en een totale ontkenning van de waarheid. In zo’n zienswijze moet vergeving wel gezien worden als louter een buitenissige dwaasheid, en lijkt het of deze cursus verlossing laat berusten op een gril.
Deze verwrongen zienswijze van wat vergeving inhoudt valt makkelijk te corrigeren wanneer je het feit kunt accepteren dat er geen vergeving wordt gevraagd voor wat waar is. Het moet worden beperkt tot wat onwaar is. Het is voor alles irrelevant behalve voor illusies. Waarheid is Gods schepping en die te vergeven heeft geen betekenis. Alle waarheid behoort Hem toe, weerspiegelt Zijn wetten en straalt Zijn Liefde uit. Heeft die vergeving nodig? Hoe kun je het zondeloze, eeuwig weldadige vergeven?
De voornaamste moeilijkheid die je ondervindt bij oprechte vergeving van jouw kant is dat jij nog steeds gelooft dat je de waarheid moet vergeven, en niet illusies. Jij beschouwt vergeving als een vergeefse poging om voorbij te gaan aan wat er is, om de waarheid te negeren, in een ongegrond streven jezelf te misleiden door een illusie waar te maken. Dit verwrongen gezichtspunt weerspiegelt slechts de greep die het begrip zonde nog steeds op jouw denkgeest heeft, zoals jij jezelf bekijkt.
Omdat jij denkt dat je zonden werkelijk zijn, zie je vergeving als een vorm van misleiding. Want het is onmogelijk de zonde voor waar te houden en niet te geloven dat vergeving een leugen is. Aldus is vergeving in feite niets dan een zonde, net als heel de rest. Ze zegt dat de waarheid onwaar is, en lacht de verdorvenen toe alsof die zo onschuldig zijn als gras, en zo wit als sneeuw. Ze is bedrieglijk in wat ze denkt dat ze bereiken kan. Ze ziet als juist wie duidelijk verkeerd is, en wie weerzinwekkend is als goed.
Vergeving is in zo’n optiek geen uitweg. Het is slechts eens te meer een teken dat zonde onvergeeflijk is en op zijn best moet worden verborgen, ontkend of van een andere naam voorzien, omdat vergeving verraad aan de waarheid is. Schuld kan niet worden vergeven. Als je zondigt, is je schuld eeuwig. Degenen die worden vergeven vanuit de optiek dat hun zonden werkelijk zijn, worden jammerlijk bespot en twee keer veroordeeld: eerst door henzelf voor wat ze denken te hebben gedaan, en dan nog eens door degenen die aan hen vergeving schenken.
Het is de onwerkelijkheid van de zonde die vergeving natuurlijk en volkomen zinnig maakt, een intense opluchting voor degenen die haar geven en een stille zegening waar ze ontvangen wordt. Ze gedoogt geen illusies maar verzamelt die lichthartig, met een lachje, en legt ze zachtjes aan de voeten van de waarheid. En daar verdwijnen ze totaal.
Vergeving is het enige wat staat voor de waarheid binnen de illusies van de wereld. Ze ziet dat die niets zijn en kijkt dwars door de duizend vormen heen waarin ze kunnen verschijnen. Ze neemt leugens waar, maar wordt niet misleid. Ze slaat geen acht op de zelfbeschuldigende kreten van zondaars, buiten zichzelf van schuldgevoelens. Ze kijkt naar hen met kalme blik en zegt eenvoudig tot hen: ‘Mijn broeder, wat je denkt is niet de waarheid.’
De kracht van vergeving is haar eerlijkheid, die zo onbezoedeld is dat ze illusies als illusies en niet als waarheid ziet. Hierom wordt juist zij de ontmaskeraar van leugens en de grote hersteller van de eenvoudige waarheid. Door haar vermogen voorbij te zien aan wat er niet is, opent ze de weg naar de waarheid die door schulddromen was versperd. Nu ben jij vrij de weg te volgen die jouw ware vergeving voor je openlegt. Want als één broeder dit geschenk van jou ontvangen heeft, staat de deur open voor jouzelf.
Er is een heel eenvoudige manier om de deur naar ware vergeving te vinden en te zien hoe die ter verwelkoming wijdopen staat. Wanneer jij voelt dat je in de verleiding komt iemand te beschuldigen van enigerlei zonde, sta dan je denkgeest niet toe te blijven stilstaan bij wat jij denkt dat hij heeft gedaan, want dat is zelfmisleiding. Vraag liever:
‘Wil ik mezelf hiervan beschuldigen?’
Vergeving moet de hele dag door geoefend worden, want het zal nog menigmaal voorkomen dat je haar betekenis vergeet en jezelf aanvalt. Wanneer dit gebeurt, laat je denkgeest dan door deze illusie heenkijken terwijl jij jezelf voorhoudt:
Laat me vergeving zien zoals ze is.
Wil ik mezelf hiervan beschuldigen?
Ik zal mezelf deze keten niet omhangen.
Houd bij alles wat je doet dit in gedachten:
Niemand wordt alleen gekruisigd, en niemand kan alleen de Hemel binnengaan.