Het tragische leven van een beestje dat in de puntjes van onze haren leeft

Wetenschap Vandaag | BNR

Mede mogelijk gemaakt door: Broadwick

Ik ga er even vanuit dat je op het moment niet aan het eten bent. En anders raad ik je aan om daar toch heel even mee te stoppen. Want wat is nou het geval...

...het verdwijnen van verschillende soorten mijten gebeurt 1000 keer sneller dan het van nature zou moeten gaan en dat is slecht nieuws, want we kunnen niet zonder ze. Nou is er één mijt die ons helpt, maar die zelf een uitzonderlijk tragisch leven heeft. De beestjes wonen in de puntjes van onze haren. Als we 's nachts liggen te slapen reizen ze af naar ons gezicht, waar ze fanatiek beginnen met het opruimen van dingen als dode huidcellen. Ook zoeken ze er naar een nieuwe partner.

Dat klinkt nog best gezellig toch? Maar wat is er nou zo zielig aan deze mijten: omdat ze maar een klein spijsverteringskanaal hebben en - netjes gezegd - geen uitgang aan de achterkant, raken ze op een gegeven moment vol. Zo vol dat ze uiteindelijk exploderen.

Deze mijten hebben zelf weer bacteriën in zich, die dan op ons gezicht landen en dat kan zorgen voor rode plekjes. Dus de volgende keer dat je wakker wordt met een vreemd vlekje op je voorhoofd, denk dan even aan de mijt zonder anus, bedank hem voor het stofzuigen en besef dat we ze stuk voor stuk hard nodigen hebben. Zowel diep in het regenwoud, als in de puntjes van onze haren.

Luister ook: Het is een slechte tijd voor de mijt.

See omnystudio.com/listener for privacy information.