De moleculaire dans die ons hart laat kloppen in kaart gebracht

Wetenschap Vandaag | BNR

Mede mogelijk gemaakt door: Broadwick

Hoe ziet die dans er nou precies uit? Daarvoor duiken we even in de hartspier. Om precies te zijn in de hartspier-cellen. Daar zitten lange dunne eiwit-slierten die samen een hartslag kunnen maken. Met behulp van een elektrisch signaaltje trekken ze samen, en ontspannen ze weer.

Om dit te kunnen doen moeten die slierten moeten echter allemaal dezelfde lengte hebben. Het bepalen van de lengtes van die eiwitten - dus wanneer is eentje precies de goede lengte - dat doet weer een ander eiwitje in die cel. Keurt ie een sliert goed, dan zet ie er een klein dopje op. Maar het eiwitje dat dit doet maakt ook wel eens fouten. Als hij te vroeg of te laat een dopje erop zet, als het sliertje nog niet de goede lengte heeft, dan komt er een ander eiwitje aan en die duwt dat dopje er weer af.

Betere behandeling hartziektes

Een dans van heen en weer bewegende eiwitten dus. Dat klinkt misschien heel gezellig, maar als er fouten worden gemaakt en danspassen worden gemist kan dat vervelende gevolgen hebben voor het hart. Nou heeft een onderzoeksteam van Washington State University voor het eerst laten zien dat dit mechanisme zo werkt en dat is belangrijk, want daarmee weten ze ook wat er mis kan zijn als het niet goed werkt. Ze hopen zo mensen met hartziektes te kunnen helpen waarbij genetische mutaties in deze eiwitten zorgen voor ernstige klachten.

Lees hier meer over het onderzoek: Study shows a molecular dance that keeps your heart beating. Hier vind je de paper: Leiomodin creates a leaky cap at the pointed end of actin-thin filaments.

See omnystudio.com/listener for privacy information.