#7 - Pinksteren (S04)

Scheppingsdrift

Wat is dat, de geest krijgen? De een ziet dat er een nieuwe wereld open daar; de ander zegt dat er te veel gedronken is. Eerst zit je angstig bij elkaar, je durft niet eens naar buiten, tot je opeens juist niet meer stil kan blijven zitten en je eruit móét. Pinksteren zet een schokgolf in gang, die tot de uithoeken van de wereld leidde en tot op de dag van vandaag doorgaat. Maar wat gebeurde daar nou op die eerste Pinksterdag?

Ab heeft meer dan 1000 musici bij zich. Allard stuit juist op de grenzen van de taal. Lieke laat zien dat heel hecht teamgevoel ook uitsluitend kan werken. En Alain interpreteert de Geest heel tastbaar. Anne Broeksma sluit de aflevering in stijl af!

Je hoort over:

• Was saust so sanft und so gelinde! van Gottfried Heinrich Stölzel (1737)
• Podcast Altijd weer die Bach
• Pentecost van El Greco (Domenikos Theotokopoulos) (ca. 1600)
• Muziek voor Pinksterzondag van Mikalojus Konstantinas Čiurlionis (1908)
• Angels (Paradise) van Mikalojus Konstantinas Čiurlionis (1909)
• Chocolat van Lasse Hallström (2000)
• Greek Lessons van Han Kang (2011)
• Pinksteren van Emil Nolde (1909)
• Reis van de voorganger van Per Olov Enquist (2003)
• Veni, Creator Spiritus (gregoriaans)
• Veni, Creator Spiritus uit de 8ste Symfonie van Gustav Mahler (1906)
• The Field van Caren van Herwaarden (2007)

Samenkomst

het was tijdens een avond in die grote hal
waar elke drie minuten een nieuwe dichter
zich bewapende met woorden
woorden die soms trillend als kolibries
in een tas hadden gezeten
met kloppende kelen
en nu was het niet zeker of ze deze vlucht
deze ruimte zouden overleven

een avond die ik eigenlijk had overgeslagen
niet werkelijk, maar mijn hart had ik thuisgelaten
uit plichtsbesef was ik met mijn kolibries op komen draven
en ik staarde naar al die mensen
die iets van zichzelf op het podium gaven

een man met een grimas als op een schilderij van Emil Nolde
een vrouw die de woorden met haar schouders naar voren duwde
en een jongen die op zoek naar houvast
steeds meer klemtonen begon te leggen

al die intenties, dromen, verhalen
verpakt in lijven en klanken
en het me begon te dagen:
dat een spreker zoveel meer is dan zijn woorden
de geschiedenissen die eronder zweven
de fakkels die ze door proberen te geven
en ik liet mijn cynisme varen
wist weer dat het mooi was mens te zijn
op een bloeiende aarde
liep naar voren
haalde diep adem

Anne Broeksma