Poszukiwania polskich dzieci porwanych do III Rzeszy. Hrabar i UNRRA na tropie niemieckiej zbrodni.

Powojnie

Hej, w tym odcinku serii Powojnie zająłem się tematem rabunku polskich dzieci przez Niemców i ich poszukiwań po wojnie. Zgodnie z nazistowskim założeniem budowy "czystego rasowo" społeczeństwa w połowie lat 30-tych w III Rzeszy powstała organizacja Lebensborn której celem było zadbanie o "dobrą aryjską krew". Wiązało się to z rozbudowanym systemem adopcji i ochrony dla ciężarnych samotnych kobiet. Gdy wybuchła wojna, zgodnie z życzeniem nazistowskich notabli, a w tym przede wszystkim Heindricha Himmlera z zajętych przez Niemców terenów zaczęły być wywożone dzieci. Dotyczyło to przede wszystkim najmłodszych polskich obywateli. Specjalne komisje oceniały ich "aryjskość". W przypadku stwierdzenia pożądanych cech takie dziecko wysyłane było do III Rzeszy, gdzie trafiało pod "opiekę" niemieckiej rodziny. Po wojnie rabunkiem polskich dzieci zajął się Roman Hrabar, który został wybrany do tego zadania przez komunistyczne władze. Przez kilka lat skrupulatnie przeszukiwał nazistowskie archiwa, prowadził własne dochodzenia i przemierzał setki kilometrów, aby odszukać skradzione polskim rodzinom dzieci. Łącznie mogło ich być nawet 200 tysięcy (niektórzy historycy podają ostrożnie, że wywózka dotyczyła około 50 tysięcy porwanych dzieci). Konkretnych liczb nikt nie jest jednak w stanie stwierdzić ponieważ Niemcy przed upadkiem III Rzeszy zniszczyli wiele dokumentów pozwalających zidentyfikować zaadoptowane w Niemczech dzieci. Dzisiaj poznacie historię niektórych z nich.