Het Geluid Vaart 2020 - Aflevering 2: de Bosrand / E2 The edge of the forest

Oerol - Het Geluid Vaart

(English below)- We gingen op pad met de reporter van de krant om een poel met kwakende padden te beluisteren. Een tip van de boswachter. We zagen de poel maar hoorden niets. Soms komt de cast niet opdagen. We liepen zoekend rond met luisterende oren. Er stond wat wind en het miezerde. Het werd de bosrand. Als we later terug fietsen om de spullen op te halen horen we de veerboot in de verte vertrekken. Zou de bosrand daar ook naar luisteren? We horen wind in de bomen. Eerst als brei, als pap zonder krenten. Steeds beter herkennen we boomtoppen in de uniforme massa, daarna de kleinere geluiden van de bladeren, berk en eik die zich daaronder schuilhouden. Gedurende het uur beginnen de merels zich er tegen aan te bemoeien. Het is met geluiden eigenlijk altijd net alsof ze érgens zijn, maar eigenlijk reizen ze de hele tijd. Het geluid vaart. —————— We went out with the reporter from the newspaper to listen to a pool with croaking toads—a tip from the forest ranger. We found the puddle, but we didn't hear anything. Sometimes the cast doesn't show up. We walked around searching, all ears. Some wind was blowing, and it was drizzling. We decided on the edge of the forest. Later, when we return to pick up our gear, we hear the ferryboat leaving in the distance. Would the border of the woods listen to that too? The wind can be heard in the trees. First as brew, as porridge without raisins. More and more, we recognize treetops in the uniform mass, then the smaller sounds of leaves, birch, and oak hiding underneath. In the course of the hour, the blackbirds start to mingle against the trees. With sounds, it's almost as if they are somewhere else, but in fact, they travel all the time—the sound sails.