Sandrina Hadderingh: “Om niet geframed te worden is het beter om die deuren gewoon open te gooien en het gesprek aan te gaan”

Het Mediaforum

Aan tafel zitten Hasna el Maroudi, Sandrina Hadderingh en Spraakmaker Clarice Stenger

Met Hadderingh hebben we het over een protestactie in een kalverslachterij in het Gelderse Apeldoorn. Het is lastig om wederhoor te krijgen van slachterijen. Waarom is het zo lastig om slachterijen te spreken? Willen zij niet hun eigen verhaal vertellen? En hoe doorbreek je als journalist dat wantrouwen van die slachters om zo toch een reactie van ze te krijgen? Waar zit de angst en waarom is er sprake van wantrouwen?

Het mediamoment van el Maroudi gaat over prestigieuze toneelprijzen die dit weekend zijn uitgereikt. Namelijk de Theo d'Or en Louis d'Or. Gelijkwaardigheid en gelijkheid binnen de prijzen is een onderwerp wat tegenwoordig veel wordt besproken. El Maroudi ziet het als vooruitgang dat niet-heteroseksuele en zwarte acteurs in de prijzen vallen. Wat houdt die vooruitgang precies in en is dat alleen aan de voorkant van de industrie?

Verder vochten demonstraties om aandacht in de media dit weekend; "Unmute us" en "Wonen is een grondrecht" lieten hun stem horen. Duizenden mensen kwamen naar Amsterdam. El Maroudi heeft zelf vaker geschreven over de woonproblematiek. Was zij erbij en was ze onder de indruk? Kranten en omroepen bereiden zich natuurlijk ook voor in aanloop van zo'n protest. Zo zagen we veel portretjes van mensen die te maken hebben met de wooncrisis. Zijn die verhalen eigenlijk moeilijk te vinden? El Maroudi heeft onlangs een nieuw koophuis. El Maroudi zegt: “Ik voel me schuldig, maar ik ben het niet. Dat is de politiek, zij zijn degene die de regels maken”.

Als laatste gaat het over Spaanders, de officieuze opvolger van het programma Kopspijkers. Het was zaterdag voor het eerst op televisie. Beviel het? Het programma Kopspijkers was waar iedereen over praatte maandag bij de koffieautomaat, maar moet je dat soort programma's wel reanimeren? En hebben we satire nodig om politiek te relativeren, zeker met een vastgelopen formatie?
Met ‘Dit was het Nieuws’, ‘Promenade’, en binnenkort met elke dag Arjen Lubach hebben we veel satire op tv. Maar kan je ook te veel satire hebben op de NPO? Hoe kijken onze Mediaforumgasten daarnaar?
Bij satire is het de vraag: hoe ver kan je gaan? Dit weekend ontstond er ophef over een cartoon van Ruben L. Oppenheimer. Hij beeldde Sigrid Kaag als heks af, vliegend op haar bezemsteel richting de Twin Towers, waar Mark Rutte groot stond afgebeeld. Het levert vaak dezelfde discussies op met als eindconclusie: vrijheid van meningsuiting. Leveren dit soort discussies ook wat anders op? Zijn we een land waar alles gezegd kan worden?