S5 - P3: Bonte Was

Bonte Was Podcast - Hét wasprogramma over mediamissers én opstekers

Oh oh oh, wat was er de afgelopen weken/maanden toch weer een hoop vuile mediawas om door te nemen! We blikken terug op de verplichte e-learning die vanuit het Mediapact aan alle medewerkers binnen de audiovisuele sector is aangeboden. Waar Zoë al bang voor was, gebeurde ook, bewees een aflevering van Dit Was Het Nieuws.
Hoe moeilijk het blijkbaar blijft om Sranantongo correct uit te spreken, bleek nadat Danzel Silos, ook bekend als rapper Bigidagoe overleed. We kregen meerdere mediamissers getipt van onze luisteraars maar natuurlijk sloten we vrolijk af met twee kijktips van One’sy: Villa Ramadan en Dreaming Whilst Black.

Bekijk hier het fragment van Dit Was Het Nieuws: https://www.youtube.com/watch?v=E5G4Ne244HM
Bekijk hier Villa Ramadan: https://npo.nl/start/serie/villa-ramadan

Bekijk hier Dreaming Whilst Black: https://npo.nl/start/serie/dreaming-whilst-black
Heb jij zelf voorbeelden van missers of opstekers in de media, volg ons dan op www.instagram.com/bontewaspodcast en geef ze daar aan ons door.

Word vriend van onze podcast door eenmalig of vaker te doneren via www.vriendvandeshow.nl/bontewaspodcast.
Wil je adverteren in deze podcast? Neem dan contact op via [email protected].

Transcript:

Voice over: Audiohuis.

One’sy Muller : Dit is Bonte Was Podcast, uw favoriete wasprogramma over mediamissers en opstekers. Ik ben One'sy Muller.

Zoë Papaikonomou: Ik ben Zoë Papaikonomou.

One’sy Muller : Wat was er de afgelopen weken en maanden toch weer een hoop vuile mediawas die we graag doornemen. Vooral schoon wassen.

Zoë Papaikonomou: Fileren, lekker! Jam, jam, jam. We gaan er weer voor. We hebben heel veel tips van jullie gekregen de afgelopen maanden. Heel veel dank daarvoor. Jullie gaan er een aantal terughoren deze uitzending. Keep 'em coming! We zijn er dol op.

One’sy Muller: Ik begin meteen te zuchten.

Zoë Papaikonomou: Je moet meteen lachen, zuchten en huilen.

One’sy Muller: Anders weet ik het ook niet. Ik las een artikel op VillaMedia, een soort nabespreking van het rapport van de Commissie Van Rijn. Dat ging over ongewenst gedrag bij de NPO. Er is nu een verplichte online cursus.

Zoë Papaikonomou: Ik hoop dat er ook documentairemakers meelopen met deze hele naweeën.

One’sy Muller : The making of.

Zoë Papaikonomou: Een soort saga wordt het. Wordt dat dan ook vastgelegd? Ik ben heel benieuwd. Als dat nog niet gebeurt en iemand voelt zich nu geroepen: doe het! Het kwam ook in het nieuws dat er nu het idee is dat er een e-learning komt voor NPO'ers om te leren over wat dan overschrijdend gedrag zou zijn. Jij bent ook weer een NPO'er. Ben jij al aan de slag geweest?

One’sy Muller : Ik heb via de freelancemail van de NTR inderdaad een mail binnen gehad. Ik heb die nog niet aangeklikt. Ik heb hem gezien.

Zoë Papaikonomou: Waar zit je weerzin?

One’sy Muller : Ik heb geen tijd gehad. Ik vind het prima. Ik ben ook een beetje van de school. Ik weet nog dat ik dit gesprek ook een keer gehad heb toen het ging over racisme. Toen waren er ook mensen binnen een omroep die zeiden: ik heb hier geen zin in. Toen zei ik: het gaat even niet om of je zin hebt. Soms moet je iets doen, omdat het moet. Dat vind ik hiermee ook. We gaan het er zo over hebben hoe die mail in elkaar zit, want daarvan kan ik me voorstellen dat je er daarom geen zin in hebt. Er moet iets gebeuren, want dan kan je in ieder geval niet zeggen dat het aan jou heeft gelegen.

Zoë Papaikonomou: Wat ik er zelf een beetje ingewikkeld aan vind en dan ga ik nu eventjes het jasje vanuit diversiteit en inclusie aantrekken. Of antidiscriminatie liever. Ik denk niet dat een e-learning hetgeen is dat het toxische gedrag gaat oplossen binnen de NPO. Dat zit heel diep in de cultuur. Dat hebben wij ook al heel vaak met elkaar besproken hier. Het is niet per se dat ik daar op tegen ben. Het kan een van de dingen zijn, maar als "We gaan nu een e-learning doen!" hetgeen is wat naar buiten komt, dan word ik daar een beetje verdrietig van. Er zullen vast ook andere dingen gebeuren, maar wat er over het algemeen niet zo heel veel gebeurt, is dat mensen weg moeten. Ik vrees dat bij de NPO dat hetgeen is wat er moet gebeuren. Er moeten consequenties vastzitten aan dat gedrag. Je kan mensen verplichten om zoveel e-learnings te volgen als je wil, maar als er niet daadwerkelijk consequenties worden verbonden aan dat discriminerende of pestgedrag of machtsmisbruik, dan is het een wassen neus. Dan heb je er niks aan.

Waar ik graag een stukje uit wil laten horen is Dit Was Het Nieuws. Ik ben op zichzelf fan van dit programma. Het is een van de weinige programma's op de NPO die ik heel vaak kijk. Die Peter Pannekoek, een van de cabaretiers die daaraan meewerkt, moest dus ook die online cursus doen. Hij heeft het gedaan en fileert dat volledig. Laten we daar heel even naar luisteren.

Peter Pannekoek: Hebben jullie de verplichte online gedragscursus al gedaan van de NPO? Ik heb het namelijk deze week gedaan en ik heb hem meegenomen. Het is fantastisch. We gaan een paar situaties zien. Dan moet je beantwoorden: wat zou je doen in die situatie? Ik wil de kijker alvast waarschuwen: laat je niet verblinden door het geloofwaardige acteerwerk, goede script en levensechte situaties. Dit is waar: dit is een gedragscursus die iedereen in de media nu binnen twee weken moet doen. Eerste casus.

Acteur 1: Luister Aisha, ik zit er niet op te wachten dat we Loraine gaan vragen voor dit nieuwe programma. Ik bedoel: ze wil dat we haar met hen aanspreken. Ik vind dat veel te ingewikkeld.

Acteur 2: Loraine heeft ontzettend veel te bieden voor dit programma! Die past hierbij.

Acteur 3: Het is wat Luca zegt: het is veel te ingewikkeld. Loraine moeten we niet meer vragen voor programma's. Dat levert alleen maar gedoe op.

Zoë Papaikonomou: Ik snapte het ergens dat Peter Pannekoek dit uitkiest en helemaal fileert en er grappen over maakt. Het is vreselijk slecht acteerwerk en verder ook niet om aan te zien, maar mediamakers zijn hele moeilijke, best vervelende mensen. Als je die überhaupt iets gaat voorleggen wat ook media is, zullen ze daar standaard iets op te zeiken hebben. Ik vraag me überhaupt af of dit de methode is binnen de NPO en of je niet gesprekken met elkaar moet gaan voeren hierover. Ik vond het een beetje pijnlijk hoe Peter Pannekoek en ook de andere mensen die in de studio zaten dit aanpakten. Het werd helemaal afgemaakt omdat het zo slecht geacteerd was met hele rare voorbeelden. Het sloeg helemaal nergens op. Het was totaal niet realistisch. Deze reacties erop is hoe het op mediaredacties eraan toe zal gaan. Ik maak me zorgen over de kans dat je het alleen nog maar erger maakt met zo'n e-learning. Dan wordt het alleen nog maar vervelender.

One’sy Muller : Je bedoelt dat mediamedewerkers onderling hier grappen over gaan maken?

Zoë Papaikonomou: Precies zoals hij dat doet.

One’sy Muller : Die kans is zeer aanwezig.

Zoë Papaikonomou: Je moet andere vormen gaan vinden om aan die bewustwording te werken. Nogmaals, wat mij betreft moet je heel goed gaan kijken en heel duidelijk gaan maken wat voor consequenties dit gedrag heeft. Anders gaat iedereen hier grappen over maken. Het blijft doorgaan als mensen het idee hebben: er gebeurt mij toch niks.

One’sy Muller : Er zit ook nog een stap voor, want je moet het idee hebben dat je kan aangeven dat er iets is waarop consequenties moeten volgen. Ik denk dat het op een heleboel plekken niet veilig genoeg is om daar wat van te zeggen. Dat blijkt ook uit dat verslag van Villamedia. De NVJ heeft een luistersessie of een gesprek georganiseerd tussen makers van de NPO en Frederieke Leeflang, de voorzitter van de NPO, Peter Kuipers, directeur van KRO-NCRV, en Gert-Jaap Hoekman, hoofdredacteur van NOS Sport. Daaruit blijkt dat mensen allereerst over die e-learning zeggen: daar hebben we helemaal geen tijd voor. De montage wacht. Ze zeggen ook dat er ruimte gecreëerd moet worden, zodat medewerkers met elkaar in gesprek gaan over de definitie en het scheppen van een veilige werksfeer. Je moet het idee hebben dat je dingen kan aangeven.

Ik vraag me af of dat iemand die met hen aangesproken wil worden het grote probleem is hierin. Dat is misschien niet een perfect voorbeeld. Ik las ook een voorbeeld van iemand die met een nietmachine gooit. Als jij niet durft aan te geven dat jij dat niet fijn vindt, gaan er ook geen consequenties zijn voor diegene die met de nietmachine gooit.

Zoë Papaikonomou: Er kwam ook goed naar voren in dat Villamedia stuk dat mensen helemaal niet het gevoel hebben dat ze hier tijd voor hebben. Als je nu als NPO en andere verschillende omroepen zegt: dit vinden wij heel erg belangrijk. Dit gaat zo niet langer. Dat soort uitspraken. Al die bestuurders zijn het erover eens, maar die zitten niet op die werkvloer. Dan moet je ook hard gaan ingrijpen in de tijdschema's en mensen de ruimte geven om het hier over te kunnen hebben. Anders kan je al niet eens ergens beginnen. Er is nu meer inzicht door die Commissie van Rijn. Dat kan je ook per omroep zelf doen, maar er is zo veel meer duidelijk over wat er gebeurt. Je kan daar aan gaan werken, maar mensen die al bijna geen tijd hebben verplichten om een e-learning te doen, die vervolgens ook nog eens heel slecht in elkaar zit, die je dus aan mediamakers gaat voorleggen, is niet de methode.

Ik zie dit overigens in heel veel andere vakgebieden ook. Dan wordt er van de daken geschreeuwd: we gaan er van alles aan doen! We vinden het allemaal zo erg en weet ik het allemaal. Vervolgens krijgen mensen daar helemaal geen tijd voor en is het nog steeds niet belangrijk genoeg. Op het moment dat je een wat betere gedrags- en werkcultuur krijgt met elkaar, gaat dat je uiteindelijk tijd en geld schelen. Dat gebeurt als mensen elkaar soms durven aan te spreken als iemand zich niet goed gedraagt. Als je het gevoel hebt dat je je perspectieven kan inbrengen en er op een bepaalde manier met elkaar wordt gesproken over: wat zijn onze grenzen? Of het qua humor of iets anders gaat. Uiteindelijk kan je dan ook sneller met elkaar schakelen.

Zoë Papaikonomou: Al die omroepen willen "meer divers worden", maar een logisch gevolg van meer divers worden is dat je meer verschillen binnenbrengt. Daar word je beter van, maar dan gaat er ook meer ongemak en conflict ontstaan. Op het moment dat je daar niet goed mee kan omgaan, gaan mensen weg. Er hebben al zoveel goede mensen de journalistiek verlaten door dit soort werkculturen en de discriminatie die daaruit voortkomt. We kunnen er weer eindeloos over doorgaan, maar het raakte mij een beetje, hoewel ik heel goed begreep dat ze in Dit was het nieuws die online cursus aanpakten. Het deed me ook een beetje zeer, omdat ik weet dat dit precies is hoe erover gepraat gaat worden op redacties. Dan sla je niet alleen de plank mis, maar maak je het ook nog erger.

Ik geloof dat jij weer een gevalletje had: uitspraak, wat is het toch moeilijk?

One’sy Muller: Danzel Silos, ook bekend onder zijn artiestennaam Bigidagoe, overleed eind februari. Hij is doodgeschoten. Veel te jong overleden. Volgens mij was hij 26 of 27. Er waren twee dingen die mij opvielen in de berichtgeving. Blijkbaar is zijn artiestennaam heel erg moeilijk om uit te spreken.

Nieuwslezer: De politie onderzoekt samen met justitie de dood van de zesentwintigjarige Danzel Silos, ook wel bekend als rapper Bigadagoe.

One’sy Muller: Bigadagoe is dus niet wat je hoort te zeggen. Het is Bigidagoe. Ik weet niet wat biga is. Nee, ik weet wel wat biga is. Biga is een soort van afkorting voor iemand die heel groot is in Sranantongo. Wat mij ook opviel aan de berichtgeving is dat er meteen de link werd gelegd tussen zijn overlijden en dat ‘ie rapper was. Een paar koppen: Danzel Silos, rapper Bigidagoe, 26, van rapformatie Zone 6, doodgeschoten bij station Sloterdijk. Dat is heel feitelijk. Deze ook: rapper Bigidagoe doodgeschoten. Nog geen verdachte aangehouden. Ik ga toch even deze van Het Parool zeggen: zijn klatergouden gangsterleven werd Danzel Silos, rapper Bigidagoe, fataal. Heb jij de dader gesproken dat je dit weet? Het kan, maar ik vind ook dat die parallel die getrokken wordt tussen rap en schietpartijen - dat zie je best vaak terugkomen, ook in berichtgeving - niet terecht is.

Zoë Papaikonomou: Ook sowieso los van of er een verband is: klatergouden gangsterleven, hou toch op. Daar hou ik niet van. Als je een voorbeeld van framing wil, kan deze meteen de schoolbanken voor de journalistiek in. Alsjeblieft. Doe er wat mee. Heel typerend.

One’sy Muller : Dit is al van een tijdje geleden, maar ik heb hem toch even bewaard omdat ik dacht: dit is weer een typisch voorbeeld van hoe wij worden gevoed met ideeën over in dit geval rapmuziek. Je moet je er wat bewuster van worden dat dat gebeurt.

We gaan van moorden naar sport!

Zoë Papaikonomou: Wat een heerlijk bericht.

One’sy Muller : Sorry. Dan doe ik het nog een keer.

Zoë Papaikonomou: Dat is toch lekker?

One’sy Muller : Lieve luisteraar, elk bruggetje is mooi. Dat moeten we zo laten. Sterker nog, ik doe er nog een bruggetje bij. We gaan naar beaver shots. Voor wie niet weet wat dat is, ligt je dat toe?

Zoë Papaikonomou: Ja. Dat is een mooi frontaaltje van de vulva, punani, of het kan ook een penis zijn. Ik raak even verstrikt in het beaver shot. Dat maakt ook helemaal niet uit. We kregen weer een goede tip van een van onze vaste luisteraars, kunstenares Airco Caravan, waarvoor weer dank, Airco. Zij tipte een foto van turnster Lieke Wevers in Het Parool. Dat stuk bleek overigens overgenomen te zijn door Trouw. Op die foto zie je Lieke Wevers die aan de rekstok aan het turnen is. Die doet dan zo'n spreidstand met haar benen. Ik ben het nu aan het uitbeelden. Ik hoop dat je als je nu luistert daar een beeld van hebt. We weten allemaal wat voor soort type pakje turnsters aan hebben. Daar zat nog net een heel klein lapje over de vulva, maar laten we eerlijk zijn: dat is niet