31. Rijke Mensen

Alfred in Chili

De salarissen in Chili zijn laag, maar de prijzen zijn hier eigenlijk best hoog. Voor veel mensen is dat een probleem, maar een aantal mensen hier zijn zo rijk dat het er makkelijk af kan. Hoe zit dat? Het gemiddelde salaris in Chili ligt rond de 750 euro per maand, het minimumsalaris is slechts 350 euro per maand. En dat is een probleem, want in bijvoorbeeld de supermarkt of voor een hotelkamer betaal je gemakkelijk 50% méér dan in Nederland. Het is daarom best moeilijk om in Chili je hoofd boven water te houden met een "normale" baan. Vaak zie je dat gezinnen inkomens combineren: met twee werkende ouders en inwonende volwassen kinderen met een baan red je het samen aardig. Zo heb je een overgrote meerderheid die elke maand weer ploegt om de eindjes aan elkaar te knopen. Een echte middenklasse bestaat nog steeds niet echt in Chili, dus van daar gaan we rechtstreeks naar een soort mytische groep van 25 families die schathemeltjerijk zijn. Deze families zijn met conglomeraten van bedrijven actief in allerlei sectoren, maar de belangrijkste zijn toch wel de mijnbouw, retail en dienstverlening. Een paar voorbeelden: De familie Luksic is toch wel de bekendste: rijk geworden met kopermijnbouw, een bank, metaalbewerking en bierbrouwer CCU. Van hen hoor je nooit zoveel in de media, maar alles samen zitten ze op zo'n 4,2 miljard dollar aan waarde. Bekender is Horst Paulmann, de Chileen van Duitse afkomst die op geheel eigen wijze leiding geeft aan Cencosud. Cencosud is de grootste retailketen van Chili en verbindt van alles. Zo kun in je een shoppingmall in eigendom van Cencosud naar een supermarkt van Cencosud om daar met je Cencosud creditcard je boodschappen te betalen. Zo verdient meneer Paulmann meteen drie keer aan jouw betaling. Dan schiet het wel op natuurlijk. Eervolle vermelding is voor Sebastian Piñera, de huidige president hier. Hij is rijk geworden met de introductie van de creditcard in Chili. Dat is ironisch, want de creditcard helpt nou juist veel "normale" Chilenen om zich zover mogelijk in de schulden te steken. Piñera heeft er mooi aan verdiend en is vervolgens ook de baas geweest bij de belangrijkste vliegmaatschappij, het belangrijkste televisiestation én de grootste voetbalclub. En nu president, al voor de tweede keer... een echte Chileense Berlusconi dus! Op de radio bij De Wereld van BNNVARA mocht ik er meer over vertellen.