Wat moet ik doen om zalig te worden? (3)

Vorming voor elke dag

Erkenning

De geschiedenis van de stokbewaarder in Filippi toont ons een man die verlossing vindt in het bloed van het Lam. Bij hem zien we gebeuren, wat allen raakt die overweldigd raken door Gods genade. We gaan het goedkeuren dat het Gods manier is om zondaren zalig te maken door Jezus Christus, tot roem van Zijn genade. Het rechtvaardigmakende geloof hangt samen met het aannemen, komen, zien, vertrouwen en geloven van de Heere op Zijn Woord. We geven de Heere de eer, vanwege Zijn verlossingsplan. Zijn wijsheid, genade, barmhartigheid en waarheid, verwondert ons. We ontdekken wie en hoe de Heere is. Een arme, schuldige zondaar, gaat zich verwonderen over Gods ontferming in Christus. We gaan de lieflijkheden van de Heere met verwondering aanschouwen en onderzoeken in Zijn tempel. Je krijgt verlangen naar de Woordverkondiging, omdat je daardoor meer zicht krijgt op Christus.

Dat kan een lange weg zijn, of in korte tijd helder worden. Maar als dit de vraag van je hart is: ‘Wat moet ik doen om zalig te worden?’ Dan luidt mijn antwoord eenvoudig: ‘Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden.’

Advocaat

Iemand worstelde eens geweldig met de vraag hoeveel overtuiging van zonde er nodig was om tot de Heere te gaan. Hij dacht dat er allerlei voorwaarden waren tot behoud. Een predikant zei tegen hem: ‘Christus is een Advocaat aan de rechterhand van God, en staat gereed om elk geval aan te nemen dat aan Zijn handen wordt toevertrouwd, en hoe wanhopig uw geval nu ook lijkt te zijn, vertrouw het aan Hem toe en Hij zal u in zekerheid brengen, omdat Hij allen die door Hem tot God gaan, volkomen zalig kan maken.’

De man schreef later: ‘Hier brak bij mij een nieuwe visie door. Ik zag dat Christus in staat was zelfs mij te verlossen, en ik voelde me gewillig om mijn zaak in Zijn handen over te geven. Deze ontdekking van de loutere mogelijkheid om zalig te worden, was een van de grootste bevrijdingen die ik ooit ervaren heb. Ik was zo buitengewoon aangedaan door het zien van deze waarheid, dat ik niet in staat was te spreken. Er ontwaakte nu hoop in mijn desolate ziel – niet dat ik vergeving had ontvangen of aangenomen was, een dergelijke gedachte trad niet op, maar dat het toch mogelijk was. Hierna – en ik was vastbesloten om het zoeken nooit op te geven, totdat ik de zegen verkregen had. Op die avond was alles één en al zoetheid, en kostbare beloften en uitspraken van het Woord van God kwamen successievelijk als druppels in mijn bewustzijn alsof ze gefluisterd werden. Ik had nooit kunnen geloven, als ik niet zelf ervaren had, dat alleen al de mogelijkheid van zaligmaking zoveel troost kon schenken.’

Gedrag

Wedergeboorte en geloof vormen twee kanten van dezelfde munt. Wat God door Zijn Heilige Geest uitwerkt in het hart, heeft gevolgen in het geleefde leven. Een kind van God worden, betekent altijd dat er verandering optreedt in levensstijl. De moorman uit Ethiopië die even daarvoor nog vol vragen in zijn wagen zat, vervolgt zijn weg met blijdschap. Zacheüs betaald de mensen die hij bedrogen had viervoudig terug. Bij Nicodemus zou het een tijd duren, maar uiteindelijk kwam hij bij de begrafenis van Jezus voor de dag en schaamde zich niet om Jezus te begraven.

Middenin de nacht zien we de cipier van Filippi bezig met het wassen van de wonden van Paulus en Silas. Werk en privé lopen voor hem nu door elkaar heen. Het zijn niet meer de gevangenen in de binnenste kerker, hoewel ze dat voor de overheid nog wel zijn. Nee, nu zijn ze als persoonlijke gasten thuis. Hij leeft nu zelf ook van de genade die zij verkondigden. Hij wordt gevoed door de boodschap, die hen in problemen bracht. Leven van genade heeft altijd gevolgen voor het praktisch geleefde leven. Zo ook hier.

Dit is deel drie in een serie over de stokbewaarder in Filippi (Hand. 16: 30-34). Binnenkort volgt het vierde en laatste deel.