Niet langer alleen

Vorming voor elke dag

Eenzaam

‘Nergens is de mens zo eenzaam als in een grote stad. Wie daar het kleine nest van zijn gezin verlaat en de huisdeur achter zich sluit, wordt plotseling een silhouet in de straat, een voorbijganger, een naamloze.’ Dit citaat haalt Dirk de Wachter aan in zijn boek Borderline Times.

Het beeld van de eenzame stadswandelaar is bruikbaar als een beeld voor de zwervende mens in de onlinewereld. Door niemand gekend, wandelend in een eindeloos online universum. Als internetzwerver kom je in een wereld terecht die heel groot, maar tegelijkertijd klein is. Want je kunt overal bij, maar tegelijkertijd krijg je aangereikt wat bij je past. Zo kom je in een zelfbevestigende bubbel terecht.

Opvullen

Hoewel we allemaal online zijn, verblijven we daar toch vaak alleen. Als zwervers in een bruisende stad, ongekend alleen. Een wereld van zien en gezien worden, maar zonder echt contact. Dirk de Wachter legt de vinger bij een groeiend probleem in de samenleving: ‘Eenzaamheid, zowel fysiek (lichamelijk) als psychisch (geestelijk), is misschien wel hèt cruciale probleem van de westerse wereld in de moderne tijd.’ Die eenzaamheid vullen we op allerlei manieren in. Waarbij duidelijk wordt wie je bent, als niemand kijkt.

Toch is dat niet het hele verhaal. Hoewel we veelal alleen online gaan, is er altijd Iemand bij. De God van hemel en aarde is niet ver weg, maar dichtbij. Wat Google ook van je weet, de Heere ziet dieper. Hij kent ons hart. God doorgrondt het, voor Hem zijn we transparant. Je hoeft Hem er dus niet bij te roepen, als je online gaat. Hij is er al. Roep Hem aan als je online gaat. Zodat je niet dwaalt, maar volgt.

Kennen

We zijn als mensen gebaat bij echt contact. De nabijheid van een leefgemeenschap, in plaats van de anonimiteit van duizenden die online langs elkaar heen leven. Laten we elkaar ontmoeten in het échte leven. Wil het met de ander uithouden, werkelijk nabij. We zijn aan elkaar gegeven. Niet alleen om elkaar in de onlinestad te groeten, maar om elkaar als een dorpeling nabij te zijn. Waarbij je van elkaar weet van wie je er één bent. Als gemeenschap aan elkaar gegeven.