Jezus schenkt vergeving en genezing (2)

Vorming voor elke dag

Geloof

Dit moet een indrukwekkend gebeuren zijn geweest. Plotseling viel er licht in de ruimte, van boven. Door een gat zakte een draagbed naar beneden, met daarop een verlamde. Iedereen blikt omhoog, met name Jezus. Hij blikt de mannen in de ogen. We zijn hier getuige van een dramatisch moment.

‘Hij ziende hun geloof’ (20). We kunnen niet voor een ander geloven. Wel kan onze inspanning ertoe leiden dat een ander aan Jezus voeten terechtkomt. Dat is wat hier gebeurt. Gelovig optreden voor een ander, kan deze persoon tot eeuwige zegen zijn. Dat is wat hier gebeurt. Zij brengen hun vriend bij Jezus. Aan de voeten van de vleesgeworden Zoon van God. Speciaal oog heeft de Bijbelschrijver voor het geloof van de vrienden. In hen wordt zichtbaar wat geloven betekent. In het volste vertrouwen de blik op Christus richten, om uitkomst in onmogelijke omstandigheden.

Vergeving

Jezus beseft wat deze man wérkelijk nodig heeft. Vergeving van zonden. Er is geen nood groter dan die van ons, wanneer wij als zondaar staan voor God. Schuld is de grootste nood van de mens en vergeving Gods grootste gift. Genezing van verlamming, of van een slopende ziekte, is een zegen. Maar mogen leren leven in de verwachting van het eeuwige leven, dat overstemt elke andere denkbare verlossing. Dan worden we niet van ziek, beter; maar van dood, levend. Er is sprake van een nieuwe geboorte, van verlossing. Door de Heilige Geest.

Was dit niet waar Jezus voor in deze wereld kwam? ‘En zij zal een Zoon baren, en gij zult Zijn naam heten Jezus; want Hij zal zijn volk zalig maken van hun zonden.’ (Matt. 1: 21) Was dit niet wat Jezus zou zeggen bij de instelling van het Heilig Avondmaal: ‘Want dat is Mijn bloed, het bloed van het Nieuwe Testament, hetwelk voor velen vergoten wordt, tot vergeving van hun zonden.’ (Matt. 26: 28).

Vergeving van zonden vormt de hoofdboodschap van het Evangelie. Jezus zegt dit bij Zijn verschijning aan de discipelen na de opstanding: ‘En in Zijn Naam gepredikt worden, bekering en vergeving van de zonden, onder alle volken, beginnend van Jeruzalem.’ (Luk. 24: 47) Paulus zou later tegen de bezoekers van de synagoge in Antiochië: ‘Zo zij u dan bekend, mannenbroeders, dat door Dezen u vergeving van de zonden verkondigd wordt.’ (Hand. 13: 38).

Oude Testament

Overigens is de Christus in het Nieuwe Testament daarmee geen andere dan degene die in het Oude Testament over Zich liet verkondigen. Als het volk verweten wordt dat zij zich verhard hebben tegenover de Heere, Hem de nek hebben toegekeerd. Ondanks al het goede dat de Heere voor hen deed. Dan horen we Nehemia zeggen hoe de Heere daarop reageert: ‘Doch Gij, een God van vergeving, genadig, en barmhartig, lankmoedig en groot van weldadigheid, hebt hen evenwel niet verlaten.’ Of denk aan Psalm 86: 5: ‘Want Gij, HEERE, zijt goed, en gaarne vergevende, en van grote goedertierenheid allen, die U aanroepen.’ Of denk aan Micha 7: 18: ‘Wie is een God gelijk Gij, Die de ongerechtigheid vergeeft, en de overtreding van het overblijfsel van Zijn erfenis voorbijgaat? Hij houdt Zijn toorn niet in eeuwigheid; want Hij heeft lust aan goedertierenheid.’

Onverwachte genade

Wat er in het hart van de bekend is omgegaan, wordt ons niet duidelijk. Wel heeft de Heere Jezus Zijn nood gepeild en de schuld verzoend. Jezus deed hier wat Nathan deed bij David: ‘En Nathan zeide tot David: De HEERE heeft ook uw zonde weggenomen, gij zult niet sterven.’ (2 Sam. 12: 13b).

Jezus gaat niet om de zonden heen. Hij maakt ze niet klein, zoals wij kunnen doen. De volle ernst van de zonde, als opstand tegen de Heere, onderkent Hij. Het is niet alleen opstand tegen de Vader, of de Heilige Geest. Het is opstand tegen de Drieënige God en daarmee ook tegen de Zoon Zelf. Het is deze Jezus, Die zegt: ‘Uw zonden zijn u vergeven.’