Jezus schenkt vergeving en genezing (1)

Vorming voor elke dag

Confrontatie

Deze farizeeën en wetsgeleerden zijn mannen van de theorie, maar ook van de praktijk. Zij kennen de oude bronnen en passen deze toe op de tijd van vandaag. Hun doel is helder. Voorkomen dat de Romeinse, heidense invloed, de overhand neemt. Zij doen er alles aan om God in de hemel te dienen, niet beseffend dat de beloofde Zoon van God onder hen was. Zij komen met weerstand de ruimte binnen waar Jezus is. Wat voorligt is een confrontatie. Haast voelbaar komen de heersende godsdienstige leiders en Jezus elkaar straks tegen. Zij verwachten vergeving van de zonden door het houden van de wet. Waarover Paulus, die dit denken van binnenuit kende, later zou zeggen: ‘Daarom zal uit de werken van de wet geen vlees gerechtvaardigd worden, voor Hem, want door de wet is de kennis der zonde.’

Iemand zei eens dat je zo wettisch moet worden, dat je van de wet gaat houden. Als we echter werkelijk de wet voor ogen krijgen, beseffen we dat deze ons geheel en al schuldig stelt. Hoe zal ik door een inspanning van mij, ooit rechtvaardig verschijnen voor God? Nooit. Maar, God schonk Zijn Zoon.

Jezus als mens

De Zoon van God is van eeuwigheid, maar leeft nu in de tijd. Hij is als God eindeloos en grenzeloos. ‘Hij bewoont miljarden jaren in een ogenblik en elk ogenblik is voor Hem als miljarden jaren.’ (Dan. 7) Als mens is Jezus echter in de tijd en daaraan onderworpen.

Jezus werd mens als wij. Hij kende liefde, vreugde, angst, verdriet (Matt. 26: 38, 67). Hij wist van vermoeidheid, honger, dorst, koude en dood (Matt. 27: 45-50). Hij zuchtte en huilde (Joh. 11: 35, Luk. 19: 41, Mark. 7: 34, 8: 12). Jezus was zondeloos, maar had te maken met menselijke zwakte. Dit is gevolg van de zondeval, die ons in een gebroken situatie bracht. ‘Het Woord is vlees geworden,’ (Joh. 1: 14). Dit betekent dat hij de gevolgen van de zondeval in Zijn lichaam meedroeg. Denk aan Rom. 8: 3: ‘Zijn Zoon zendende in gelijkheid van het zondige vlees…’ Hij was een man van smarten, bekend met verdriet, Jes. 53. Zo heeft Hij onder ons gewoond, gewandeld en gehandeld. Zo is Hij ons nabijgekomen. Voluit mens, hoewel zonder zonden.

Hij bleef als mens niet dezelfde, maar nam toe. We lezen dat Hij toenam in wijsheid en in grootte en in genade bij God en de mensen (Luk. 2: 52). Hij leerde gehoorzaamheid (Hebr. 5: 8) en werd volmaakt (5: 9).

Calvijn: ‘De Zoon van God is immers op een wonderlijke wijze uit de hemel neergedaald, maar Hij heeft toch de hemel niet verlaten; Hij heeft op een wonderlijke wijze in de schoot van de maagd gedragen willen worden, op aarde willen verkeren en aan het kruis willen hangen, maar altijd is Hij de wereld blijven vervullen, zoals Hij dit vanaf het begin gedaan heeft.’ (N.a.v. Jones) Om zo de wet te houden, als tweede Adam in plaats van de eerste.

Jezus koos voor deze zwakheid. Hij wilde Immanuël, God met ons zijn. De Zoon was hierbij onderdanig aan de Vader. Niet Mijn wil maar die van U geschiedde. Juist in Zijn zwakheid, toont Jezus Zijn macht. Hij toont Zijn kracht in zwakheid. Hij koos de weg van het kruis, tot behoud van zondaren. Vanuit de gemeenschap met Zijn Vader, is daar de kracht om te genezen (Luk. 5: 17).