364 | Archibald Alexander: Komen tot Christus

Vorming voor elke dag

Jong en oud

‘Het werk van een prediker is belangrijker dan dat van de president in het Witte Huis in Washington’. Archibald Alexander was zo’n man. Iemand die het evangelie van de verlossing in Jezus Christus preekte met heel zijn bestaan.

In een preek over Joh. 6: 37, ‘Die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen,’ benadrukt Archibald Alexander dat dit alle generaties raakt. ‘Het is voor ons genoeg om te weten dat het aanbod van vrije genade bejaarden net zo min uitsluit als jonge mensen. Hij nodigt alle vermoeiden en belasten. En daarbij zijn vanzelfsprekend ook diegenen die gebukt gaan onder de zwakheden van de afnemende krachten en de last van talloze zonden. Ouderen onder ons, in de hele bijbel staat niet één woord van God dat u uitsluit van genade! God stelt u een open deur voor, niemand heeft het recht of de macht om die deur te sluiten.

Wanneer u uitgesloten zou worden, is dat alleen vanwege uw eigen ongeloof. Niet vanwege het ontbreken van een uitnodiging. Ga daarom naar binnen, zonder aarzeling of uitstel. Niemand kan zich minder veroorloven te talmen dan de bejaarde zondaar. Nu is het de tijd. Nu, of nooit! U staat als het ware al met één been in het graf. De gelegenheid is spoedig voorbij voor u. Ik vraag u dringend, strijdt om in te gaan door de enge poort.’

Toegang

Aan het eind van zijn preek vat Alexander de boodschap samen in acht punten. Die geef ik bij deze door, omdat ze zo kernachtig verwoorden wat de Bijbel leert over komen tot Christus:

1. Christus is een bekwame en bereidwillige Zaligmaker, Die iemand die tot Hem komt in geen geval zal uitwerpen.
2. Gods genade in Christus is volkomen vrij. Dat wil zeggen, Hij vereist geen voorbereiding of verdienste in degenen die komen. Zij worden uitgenodigd om in al hun schuld en vuilheid de toevlucht tot Hem te nemen. Opdat zij uit Zijn genadige handen vergeving en vernieuwing van leven ontvangen zullen.

3. Voor iedere zondaar bestaat de enige hindernis om te komen slechts uit wat in zijn eigen binnenste is. De deur der genade kan niet verder open gedaan worden dan hij al is. De nodigingen van Christus kunnen niet meer welwillend zijn dan ze al zijn.
4. De gehele schuld van de ondergang van een zondaar die weigert tot Christus te komen, ligt aan zijn eigen deur. Zijn eigen verdorvenheid en onwilligheid vormen het enige obstakel. Christus was bereid aan Zijn grootste vijanden leven te geven, indien zij tot Hem zouden komen. Hij klaagt “En gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben” (Joh. 5:40).

5. De bekering van een mens is uitsluitend het werk van God. Dezelfde kracht die veroorzaakte dat het licht uit de duisternis scheen, moet ook in onze harten schijnen. Scheppen is iets dat God alleen kan. Maar bekering is een “nieuwe schepping”, en dat vereist dezelfde goddelijke kracht als die de wereld tot aanzijn riep.

6. God heeft bevolen dat het evangelie aan alle creaturen verkondigd moet worden, zonder onderscheid. Ieder die het hoort, heeft een Goddelijke machtiging om het aan te nemen. En als hij het evangelie ontvangt, heeft hij de trouw van God als onderpand voor zijn eeuwige zaligheid.

7. Omdat de kracht van het woord afhangt van de werking van de Heilige Geest, behoren alle christenen voortdurend en vurig te zijn in hun smeken om de uitstorting van deze Geest der genade, opdat zondaren tot bekering mogen komen.
8. Wij worden bemoedigd om te hopen dat de tijd aanstaande is, en misschien snel nadert, waarin de bekeringen zullen toenemen, ver boven de ervaringen in vorige eeuwen. De tijd waarin de Joden als een natie, Gods genade ontvangen. Wanneer alle koninkrijken der aarde koninkrijken van God en Zijn Christus zullen worden. “Ja kom, Heere Jezus!”

Leestip: Lees de hele preek van Archibald Alexander op www.tabernakel.nl. Deze is digitaal gratis te downloaden. Wil je elke maand een puriteinse preek in de bus? Meld je aan op de website van st. Tabernakel.