347 | Ds. D.J. van Dijk: ‘Alleen de genade Gods in Christus Jezus kan ons redden en behouden.’

Vorming voor elke dag

Jong en oud

Als je jong bent ligt het leven voor je, als je ouder bent kun je terugblikken. Wijsheid komt met de jaren. De Heere vormt door levenservaringen heen. Als je luistert naar een oudere die terugblikt, leer je veel dat jouw toekomst aangaat. De Heere is immers gisteren en vandaag dezelfde. Ds. D.J. van Dijk mediteerde over 1 Kor. 15: 10a: ‘Doch door de genade Gods ben ik, dat ik ben.’ De GZB plaatste dit eind jaren ’80 van de vorige eeuw in het zendingsblad ‘Alle volken’.

Terugblikken

Gemeente,

Het is mij een voorrecht vanavond in uw midden het Woord des Heeren te mogen bedienen. Gevraagd is een gedachteniswoord te spreken. Toch zal het persoonlijke niet te veel op de voorgrond mogen treden, want het gaat niet om de dienstknecht, maar het gaat om de Zender, Zijn Woord, Zijn genade moet in het middelpunt staan.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik mij verwonder over het feit dat de Heere mensen in Zijn dienst wil nemen. Er gaat heel wat door ons heen, wanneer wij de achterliggende vijftig jaren overzien. Het zou niet moeilijk zijn een avond te vertellen van de moeilijkheden die er geweest zijn. Ook zou ik kunnen vertellen van vreugde en zegeningen door de Heere geschonken.

Als ik mij ergens toe gedrongen voel dan is het: ‘Mijn Rechter zal ik om genade bidden’. Voor de Heere sta ik met lege handen. Van mijn kant alles te kort en te weinig. Ik voel mij thuis bij Petrus: “Heere, ga uit van mij want ik ben een zondig mens”. Diezelfde ootmoed lees ik in onze tekst: “Door de genade Gods ben ik, dat ik ben". Niet veel, maar zo nu en dan spreekt Paulus over zichzelf. Het kruis en de opstanding van Christus vormen het middelpunt van Paulus' prediking aan Joden en Heidenen. Door dit Evangelie kunnen wij alléén maar zalig worden. Toen en nu zijn er velen die de opstanding van Christus loochenen. Zij tasten het fundament van de prediking aan. Daarom is tegen allen, die de opstanding van Christus loochenen, dit prachtige hoofdstuk geschreven. Paulus beroept zich op allen, die de Heere Jezus gezien hebben. De Heere Jezus heeft Zich levend vertoond. Hij is gezien door een hele reeks van getuigen en ten laatste is Hij ook van mij gezien. Zo is Paulus ertoe gekomen zichzelf te noemen.

Hij noemt zichzelf ook als getuige. Hij de minste van de apostelen, omdat hij de gemeente Gods vervolgd heeft, toch een getuige van Christus. Dat is genade. Hij slaat zich niet op de borst van moet je eens zien, wie ik ben. Nee, het is een wonder dat ik getuige mag zijn van Christus.

Paulus is van een vervolger een verkondiger van die genade geworden; van een lasteraar een belijder. De omroeper van de opstanding van Christus is een fel vervolger geweest.

En die ommekeer is geen vrije keuze van Paulus geweest. Nee, dat heeft die machtige genade Gods gedaan. Die genade is vrijmachtig en maakt van vijanden - vrienden, van vervolgers - verkondigers. Paulus was door die genade Gods een ander mens geworden.

Door die genade van God werd de apostel Paulus ook bewaard te midden van de vele gevaren waarin hij geweest is. U kunt het lezen in zijn brieven aan hoeveel gevaren hij blootgestaan heeft. Het is ook enkel die genade van de Heere geweest waardoor hij bewaard en staande gebleven is.

Het was ook die genade die Paulus geleerd heeft alle dingen in het rechte licht te zien. Door die genade leerde Paulus zichzelf kennen als een zondaar voor God, zodat hij uit moest roepen: “lk ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam dezes doods? "

Maar die genade Gods opende zijn ogen voor de Verlosser, Die van de zonde verlost. Door die genade zag Paulus de hele wereld voor God verdoemelijk. Maar door diezelfde genade zag hij ook hoe God bezig was in die verloren wereld een gemeente van Christus, gereinigd door Christus bloed, te verzamelen. Hij zag het gebouw naar Gods gemaakt bestek verrijzen. Al de wijsheid die Paulus opgedaan had bij Gamaliël was niet te vergelijken met wat hij leren mocht van Gods genade. Niet dat Paulus zijn opleiding bij Gamaliël van geen waarde achtte. Maar hoe belangrijk ook een goede opleiding zijn moge, het gaat om die kennis van Gods genade.

En zo is het nog. Zonder die kennis van Gods genade zien we de dingen in het verkeerde licht. Zowel hier als ook op het zendingsveld. Daarom kleven er ook zoveel verkeerde dingen aan ons werk. Die onderwijzende genade Gods hebben we nodig bij het verklaren van Gods Woord en bij het onderwijzen van de jeugd; hebben we nodig bij ziekenbezoek en huisbezoek. Dat onderwijs van Gods genade is niet alleen nodig in het ambtelijke werk, maar evenzeer voor het persoonlijke leven. Zowel in de zending als ook in Nederland hebben we het licht van Gods genade nodig. Elke zondig wordt die genade u verkondigd. Kent u uzelf bij het licht van die genade? Die genade is het ook die ons oog opent voor de verlossing in Christus Jezus. Het werk dat Paulus te doen kreeg bracht allerlei moeilijkheden en bezwaren mee. Hij heeft ervaren dat de afbraak van zichzelf gepaard gaat met moeite en tranen. De uitwendige mens moest verdorven worden, opdat de inwendige mens vernieuwd zou worden. Wat een diepgaand lijden tekent hij ons in telegramstijl in 2 Cor. 11. Niet alleen door de moeite aan zijn arbeid verbonden, maar ook aan waken en vasten, aan koude en naaktheid. En denk maar eens aan de doorn in zijn vlees.

Zou Paulus in dat alles geen behoefte hebben gehad aan versterkende en vertroostende genade Gods? Zou het niet de troost der genade geweest zijn die hem deed zeggen: „Daarom vertragen wij niet, want onze lichte verdrukking, die zeer haast voorbij gaat, werkt ons een gans zeer uitnemend eeuwig gewicht der heerlijkheid? " Heeft de Heere hem niet geleerd: „Mijn genade is u genoeg? " De genade des Heeren heeft hem gesterkt en vertroost. Die genade hechtte zijn oog op het volbrachte werk van Jezus Christus. Daarop moest Paulus leren rusten en hopen.

Tenslotte is die genade van de Heere ook onveranderlijk. Alles is aan verandering onderhevig. Straks komt de ure dat het aardse vat waarin hij de schat draagt verbroken wordt. Paulus schrijft, dat hij tot een drankoffer wordt geofferd, het uur van ontbinding is aanstaande. Maar Paulus mag het weten, de genade Gods blijft. Door de genade Gods ben ik, dat ik ben. Die genade laat nooit los.

Wij mogen wel steeds weer vragen: „Ach blijf met Uw genade. Heer Jezus ons nabij". Eén ding hebben we wel geleerd, dat alles op aarde veranderlijk en verliesbaar is. Alleen de genade Gods in Christus Jezus kan ons redden en behouden. Moge die genade uw en onze hoop zijn in het uur van scheiden. Moge onze arbeid, die wij mochten verrichten in de Torajalanden en in Nederland iets hebben bijgedragen tot de kennis van die genade.

Want alleen door die genade zullen we eenmaal zalig kunnen worden. Het is alleen ook die genade die al de Zijnen eenmaal thuis zal brengen.’

Dit artikel is na het overlijden van ds. D.J. van Dijk gepubliceerd in ‘Alle volken’, de uitgave van 1-8-1988. Ds. D.J. van Dijk diende onder andere in Indonesië en te Sint Annaland.