214 | Blik in het hart van zendeling Henry Martin

Vorming voor elke dag

Ga uit

Als de Heere roept, moet je volgen. Dat was voor Henry Martin duidelijk. De Britse Oost India Compagnie zond hem uit als aalmoezenier naar India. Hij mocht het Woord van God verkondigen onder christenen ver van huis.

Hij arriveerde in april 1806 en wierp zich naast het preken op de studie van de talen. Hij wilde mensen een Bijbel in hun eigen taal bieden. Vandaar dat hij na taalstudie het Nieuwe Testament in verschillende talen vertaalde, zoals bijvoorbeeld het Urdu. Een ziekte maakte jong een eind aan zijn leven.

Dagboek

Martin liet een dagboek achter waarin hij geregeld aantekeningen maakte van zijn ervaringen. Daarbij gaf hij een eerlijke blik in het hart en tevens krijg je een idee van de omstandigheden waarin hij werkte. Zo ook tijdens de bootreis die hij maakte in 1805, onderweg naar het zuiden.

Zending

Onderweg was Henry Martin een reiziger zoals de anderen. Als aalmoezenier en prediker had hij echter ook de functie van een geestelijke aan boord. Vandaar dat hij geregeld preekte en op allerlei manieren probeerde om de mensen om hem heen te bereiken met het evangelie. Tegelijkertijd worstelde hij ook met zijn eigen vragen. Wie zijn dagboek leest, merkt dat hij voortdurend verlangt naar persoonlijke omgang met God. Door gebed en stille overdenking van Gods Woord, zoekt Hij de nabijheid van de Heere.

10 september, 1805

‘Geprobeerd om op een rij te krijgen wat mijn studie zou moeten zijn ter voorbereiding op de zending. Maar kon geen specifiek plan bedenken, dan de Schriften te onderzoeken. Wat zijn Gods beloften met betrekking tot de verspreiding van het evangelie en de middelen waarmee het zal worden verwezenlijkt? Ik ben er zeker van dat lange perioden van gebed ten behoeve van de heidenen noodzakelijk zijn (Jes. 62).

Ik begon te lezen in Jesaja en leerde de beloften uit mijn hoofd die in de eerste twaalf hoofdstukken stonden. In de hoop dat ze nuttige inhoud zouden bieden, voor zowel meditatie als gebed.

Las benedendeks de ‘Christenreis’ voor, te midden van het grootste lawaai en de grootste verstoringen. Ondanks het rumoer had ik het gevoel dat ik met onoverwinnelijke vrijmoedigheid tot een miljoen luidruchtige mensen kon preken. We zijn tot rust gekomen, de hele dag. Ik ben bang dat mijn ziel vaak in dezelfde toestand verkeert, maar ik zou niet willen dat dit nog langer zo blijft.’

20 september, 1805

‘Mijn ziel werd vanmorgen gezegend met een sacrale en heilige eerbied voor het werk van God. Het was een gevoel van doorleefde liefde, zoals ik altijd zou willen behouden. God te aanschouwen in Zijn heerlijkheid en Hem te aanbidden voor wat Hij in Zichzelf is; ik geloof dat dit de gelukzaligheid van de hemel is.

Trainde mijzelf in Hindoestaans. Las de ‘Christenreis’ voor aan een paar mensen benedendeks. Blijf genieten van het vooruitzicht om in India te preken. Het voorbeeld van christenen uit de vroege eeuwen is voor mij tegenwoordig vaak een bron van zoete overdenking. Aan de heilige liefde en vrome meditaties van Augustinus en Ambrosius denk ik graag terug.’

Meditatie en delen

Wat je niet deelt verpietert. Henry Martin begreep dat de persoonlijke omgang met de Heere nodig is, maar dat je tevens mag delen wat de Heere schonk. Opdat het voor anderen tot zegen mag zijn. Daarbij blijkt vaak de eerste vrucht voor jezelf te zijn.

Overigens leverde dit voor Henry Martin geregeld vreugde, maar ook tegenstand op. Op 15 september schreef hij over de vrijmoedigheid waarmee hij preekte over Handelingen 13: 38-39. De voldoening door Christus stond daarbij centraal, voor zonderen die zonder uitstel met hun zonden bij Hem kwamen. Op zondag 22 september schrijft hij over de tegenstand die hij kreeg. Als hij nog vaker over de hel zou spreken, leverde dat problemen op met een deel van de mensen. Onder beschermend toezicht van enkele soldaten, preekte hij die dag een Bijbelse boodschap op volle zee.

The Life and Letters of Henry Martin, John Sargent (The Banner of Truth Trust).