MAN 018 Adriaan De Bakker (24)

PodcastMAN interviews over MAN-zijn

Adriaan De Bakker (24) Adriaan is een oud leerling van mij, hij is een zoon, een broer, een jongen, een makker, een ondernemer, een reiziger, smid, boer, brandweerman, dakwerker, fietser, lasser en knutselaar, klimmer, surfer,… Hij voelt zich nog geen man. Dat komt heel subtiel. Er zijn altijd momenten waar je naar uitkijkt en als ze gebeurd zijn dan is het ineens gisteren en dan veranderd er uiteindelijk niet veel, dan moet je nog steeds lopen voor uwen trein… Hij vertelt hoe hij kleine broer en tegelijk grote broer was en is. Hij groeide op in een fijn gezin met drie zussen en speelde ook met zijn buurjongen. Hij bewonderd zijn moeder voor haar liefde en haar goede zorg. Hij kwam niets te kort en had ook nooit teveel. Hij heeft veel geleerd van zijn vader, op technisch vlak. Hij was zijn held, zijn idool. En nu is het nog steeds iemand waar hij naar opkijkt, naar hoe hij in het leven staat. Naar de eigen kijk die hij heeft op het leven. Hij heeft een grote fascinatie voor vakmanschap. Schrijnwerkers, craftsman, leerkrachten, mensen die hem dingen geleerd hebben, oudere mannen van wie hij sneller iets aannam als jonge vent. Als puber heeft hij in eerste instantie zijn plan getrokken en kreeg hij al snel zijn eerste vriendin die een paar jaar ouder was. Zijn vriendinnen hebben hem een groot stuk wegwijs gemaakt in het man worden. We praten over mannelijke haargroei en of de hoeveelheid ervan u man-zijn bepaald. Toen hij zijn eigen centen begon te verdienen gaf dat hem wel kracht en zelfstandigheid en was dat misschien wel een kantelpunt van kindertijd naar volwassendom. Een ander kaneelpunt was voor de eerste keer op reis gaan zonder zijn ouders. Dat vormt u ergens wel. In een machowereld moet ge gewoon uw eigen ding blijven doen. Zijn komende voetreis naar Tsjechië klinkt misschien als een heldenverhaal. Hij weet niet of het allemaal gaat lukken, hij zal nog wel veel in zijn eentje in zijn tentje liggen wenen… Net als kinderen dingen doen waar hij zich goed bij voelt, dat hoopt hij nog lang te kunnen doen. Al spelenderwijs werken en al ‘werkenderwijs’ spelen. Als kleine jongen wilde hij timmerman en wereldreiziger worden. Nu merkt hij dat het vakmanschap waar hij zo’n bewondering voor heeft niet altijd strookt met de realiteit van werken voor een baas, tijdsdruk, goedkope materialen, tijdelijke oplossingen,… Hij wil nog heel veel ervaringen opdoen, voelt zich nog niet stabiel, nog niet met een heel duidelijk doel voor ogen. De rots in de branding zijn, als symbool voor mannelijkheid. Iedereen doet maar wat hij denkt dat goed is. Hij probeert dingen te doen waar hij zichzelf goed bij voelt. Met zijn vrouwelijke vrienden kan hij beter babbelen. Als hij met zijn mannelijke vrienden wil praten over iets waar hij mee zit gaat dat 5 minuten goed en dan dwaalt het gesprek weer af,… Praten over gevoelens is niet echt een mannelijke eigenschap in zijn ervaring. Hij probeert het toch te doen. Hij bewondert de eenvoud en simpelheid die sommige mensen hebben in hun leven. Als zelfstandige leven en werken maak je het jezelf soms moeilijk. Zijn eigen koers bepalen op vlak van ondernemen, en kaart kunnen lezen is voor hem wel een aspect van man-zijn. Dat heeft iets mannelijk. En tot slot vertelt hij over eerlijkheid en het houden van uw woord. En dat zijn jongste zus hem daarin herkent. Helaas is dat stukje niet goed hoorbaar wegens opnameproblemen. Toch wens ik u veel luisterplezier. Tijdens het verhaal hoor je fragmenten ven deze muziek: America - A hors with no name The Doors - L.A. Woman