Dood & Verderf – juli 2019: Korn (wat?), Slipknot (nee!), Metallica (bijna!), Flub (?) en meer

Dood & Verderf

In dit uur opmerkelijk veel metal uit de VS: 6 van de 10! Laat niemand mij ooit meer van racisme jegens Amerika beschuldigen. Plus: de Buiten in Baroeg-bijna-Metallica-tip, een zéér dubieuze Zwaar Aanbevolen-release, en de Haatplaat. Nee, zelfs twéé haatplaten. Omdat nu-metal.

Yellow Eyes - Warmth Trance Reversal (Rare Field Ceiling)

Soms, heel soms, hoor je iets en weet je meteen: ja, dit is voor mij. Yellow Eyes, een blackmetalband uit - godbetert - New York (er is hier met usbm zelfs een term voor, zo trots zijn Amerikanen erop dat ze ook iets kunnen), is daar deze maand het ultieme voorbeeld van. Al 5 albums maakte dit viertal sinds 2012, onder leiding van de broers Will en Sam Skarstad, met wisselende ontvangsten. Maar in 2018 stonden ze op Roadburn in Tilburg, de facto het ultieme bewijs dat je Groots en Meeslepend en Trve Cvlt bent.

En nu is er dus Rare Field Ceiling, met die bizarre openingstrack ‘Warmth Trance Reversal’ (inclusief opname van een Russisch mini-koor), een ratjetoe van ideeën, opgenomen in de beste blackmetaltraditie (dus in een badkamer, vrieskist of kartonnen doos, op een zo krakkemikkig mogelijke 2-sporen-recorder), en beangstigend as fuck.

Glare Of The Sun - II (Theia)

Symfonische doom uit Oostenrijk! Met een line-up die al sinds de oprichting in 2013 stabiel is! Daarmee is Glare Of The Sun de meest atypische metalband ooit, ook omdat het album Theia het hele spectrum aan stijlen bestrijkt, van ambient, prog en folk tot sludge, death en doom.

Gelukkig klinkt ‘II’ zo deprimerend als het einde der tijden van ons verlangt, en tegelijkertijd zo episch als de eindstrijd tussen de Transformers, X-Men, Avengers, Dementors en Nazgul. Glare Of The Sun kan daarom zonder problemen overleven in de metalscene.

Zwaar Aanbevolen

Brymir - Ride On, Spirit (Wings Of Fire)

Dubieus. Uiterst dubieus. En kitscherig. Zo omschrijft Pim Kastelein, hoofdredacteur van het online metalmagazine Zware Metalen, zijn maandelijkse keuze voor Zwaar Aanbevolen, namelijk ‘Ride on, Spirit’ van Brymir.

Redacteur Bart Al Foet weet het magistraal te verwoorden: “Onwerkelijk wat hier gebeurt. Brymir heeft van het beste genomen wat er te vinden is in Finland en er vervolgens iets merkwaardig moois van gemaakt: Ensiferum-paganerie, Mors Principium Est-virtuositeit, Stratovarius-power metal en Wintersun-composities. Doe daarbij nog wat SepticFlesh-techniek en Dimmu Borgir-syntherese en je hebt een fenomenaal lekker plaatje. ‘Ride On, Spirit’ is een niet normaal sterk melancholisch pagan nummer met een pakkende tekst en mannelijke koorzang die epischer dan episch is.”

‘Ride On, Spirit’ dus, van Brymir. En mocht je het niks vinden, vrees niet. Zware Metalen belooft: “De volgende keer doen we gewoon weer black hoor 😉”

• Lees de recensie op Zware Metalen

Gatecreeper - Anxiety

Ik probeer een strikt ‘1 nummer per band’-beleid te hanteren in Dood & Verderf, dus feitelijk is Gatecreeper niet welkom. Maar goed, maart 2018 is alweer zó lang geleden, dat ik nogmaals val voor de brute oldschool deathmetal van het Amerikaanse Gatecreeper. Denk Obituary, denk Bolt Thrower, denk At The Gates, denk alles waar je agressief-gelukkig van wordt: Gatecreeper heeft het.

Stormlord - Mediterranea (Far)

Vorige maand draaide ik het Italiaanse Fleshgod Apocalypse als haatplaat, vanwege zijn verchrikkelijke cover van Rammsteins ‘Reise, Reise’. Uit een meta-vorm van ironie draai ik deze maand Stormlord. Dat is een identieke band als Fleshgod Apocaly