Heleen van Royen - 2021/02/15

De Kist

Toen schrijfster Heleen van Royen (55) dertien jaar was, maakte haar vader een eind aan zijn leven. Ze ging niet naar zijn uitvaart, omdat ze boos was. ‘Hij was weggegaan zonder afscheid te nemen’, vertelt ze daarover aan Kefah Allush in De Kist. Zijn graf bezocht ze nooit. ‘Ik kon dat op een of andere manier niet.’ Pas in 2018 veranderde dat, toen haar demente moeder op 87-jarige overleed, in het bijzijn van Heleen. ‘Dat was een soort geschenk. Het was niet eng, wel heel intens en zwaar.’ Nadat haar moeder was overleden, besloot ze om haar vader te herbegraven, bij haar moeder in het graf. ‘Daardoor kon ik nu wel afscheid van hem nemen.’ Dat haar vader en moeder nu samen onder dezelfde steen liggen, vindt Heleen een fijn idee. ‘Ik heb maar dertien jaar ouders gehad, daarna niet meer. Nu heb ik weer ouders, in plaats van alleen een moeder.’ Ze komt graag bij het graf, bijvoorbeeld om te vertellen dat ze oma is geworden. Hoewel ze het moeilijk vindt om na te denken over haar eigen dood, hoopt Heleen dat ze 100 jaar wordt. Als ze tegen die tijd dement is, lijkt haar dat niet zo erg. ‘Dan verdwijn ik heel langzaam, zonder dat ik het zelf echt door heb.’