Joseph Toonga op Theaterfestival Boulevard: 'Mijn dochters helpen mij om empathie in Hiphop te brengen.' (Engelstalig)

Cultureel Persbureau

Je komt hier met twee voorstellingen, born to protest en born to manifest. Ze gaan over kwetsbaarheid. Maar de titels komen niet erg kwetsbaar over.

Oorspronkelijk had ik geen titel. Iemand kwam op met ‘Born to’ en toen bedacht ik dat het mooi zou zijn om daar ‘manifest’ achter te zetten. Het gaaat immers om een verschijnen, een vertonen. Toen er ook een openluchtversie van zou komen, heb ik daar ‘protest’ van gemaakt. In het Frans is ‘manifester’ immers ‘protester’.

Dat Frans heb je meegenomen uit je geboorteland Kameroen?

Ja. Ik heb vervolgens bedacht dat ‘born to protest’ een openluchtversie zou worden, en de titel werkt omdat het gaat om een groep zwarte mannen en een vrouw, die op straat optreedt. Dat is geen norm om dat zo in een groep op straat te zien, en dus is het een protest tegen die norm.

Identiteit speelt dus een grote rol. Nu gaat het om zwarte dansers in een witte stad, met die titel, daar gaan mensen zich mogelijk aan storen. Was dat ook de bedoeling?

Niet echt, al is het wel mijn bedoeling om mensen aan te spreken op hun stereotyperingen. In Dresden, waar ik net vandaan kom, speelden we voor een totaal ander publiek dan ik in Engeland gewend ben. De performers maakten zich daar zorgen over. Toen zei ik: veroordeel hen niet, omdat je ook niet wilt dat zij jou veroordelen. Dat was een goede les voor ze.

Je hebt bij diverse balletgezelschappen gewerkt, ook in Hamburg, en nu bij het Britse Royal Ballet. Hoe kwam dat tot stand?

Ze waren op zoek naar aansluiting met andere publieksgroepen, en wilden ook de Hiphop verkennen. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en solliciteerde. In het gesprek met hun voelde ik een ambitie om daadwerkelijk een stap te zetten naar een inclusiever gezelschap. Ik vond het fascinerend om mee te doen, niet om alles te veranderen, maar om ze te informeren over hoe het er in andere gemeenschappen aan toe gaat.

Hoe doe je dat?

Ik ben erg geinteresseerd in jeugdwerk en gemeenschapswerk. Ik hoop mijn ervaringen daarin aan hen mee te geven. Het belangrijkste is dat de groepen waar ik mee werk zich welkom voelen in datt gebouw. Daarom wil ik alle repetities ook openbaar maken. Dan komen er meer dansers en choreografen uit andere groepen kijken, en geïnspireerd raken.

Je baseert je op Hiphop. Dat is een stijl die erg gaat over mannelijke overheersing en kracht. Hoe breng je daar kwetsbaarheid in?
Dat is een zoektocht, maar ik begin er al mee dat ik mijn twee dochters (van 2 en 6 jaar) meeneem naarr alle repetities. Dat helpt mij in het overbrengen van empathie en begrip tijdens de repetities.

--- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/cultuurpers/message